بررسی ارتباط میان اندازه بنگاه و رشد بهره وری در صنعت داروسازی ایران

این مطالعه به بررسی ارتباط بین اندازه بنگاه و رشد بهره وری در صنعت داروسازی ایران می پردازد. نمونه مورد مطالعه شامل 23 بنگاه تولیدکننده داروهای شیمیایی فعال در بورس اوراق بهادار می باشد. جهت بررسی اثر اندازه ی بنگاه بر بهره وری و کارائی این بنگاه ها بر اساس تعداد نیروی کار به دو دسته بزرگ و کوچک ـ متوسط تقسیم شده اند. در این دسته بندی، همچنین اثر نوع مالکیت بنگاه بر رشد بهره وری نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از روش تحلیل پوششی داده ها جهت محاسبه تغییر بهره وری و نیز کارایی استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد ارتباط معنی داری میان اندازه بنگاه و رشد بهره وری کل در بنگاه های منتخب حاضر در صنعت داروسازی ایران وجود ندارد. این نتیجه اعتبار نظریه گیبرات را در زمینه استقلال رشد بنگاه از اندازه اولیه آن را مورد تایید قرار می دهد. این مطالعه نشان می دهد که سیاستگذاران اقتصادی نباید سیاست های حمایتی خود را فقط به بنگاه های کوچک اختصاص دهند زیرا این بنگاه ها توان ایجاد اشتغال بیشتر از بنگاه های بزرگ را ندارند.